ویژگی فاضلاب بهداشتی

فاضلاب های بهداشتی خالص تشکیل شده اند از فاضلاب دستگاه های بهداشتی خانه ها مانند: توالت ها، دستشویی ها، حمام ها، ماشین لباس شویی و ظرف شویی، پس آب آشپزخانه ها و یا فاضلاب بدست آمده از شستشوی قسمت های گوناگون خانه
آنچه در شبکه های گردآوری فاضلاب شهری، به نام فاضلاب خانگی جریان دارد بجز فاضلاب خانگی خالص دارای مقداری فاضلاب بدست آمده از مغازه ها، فروشگاه ها، تعمیرگاه ها، کارگاه ها، رستوران ها و موسسه هایی مانند آن ها نیز است که اجبارا در سطح شهر و به طور پراکنده وارد کانال های گردآوری فاضلاب می شوند.

• رنگ فاضلاب: رنگ فاضلاب خانگی نشان دهنده ی عمر آن است. فاضلاب تازه دارای رنگ خاکستری است. پس از مدتی که فاضلاب گندید و کهنه شد رنگ آن تیره و سیاه می شود.
•  بوی فاضلاب: بوی فاضلاب ناشی از گازهایی است که بر اثر متلاشی شدن مواد آلی بوجود می آید. بوی فاضلاب تازه قابل تحمل تر از فاضلاب کهنه است. بوی فاضلاب کهنه بیشتر ناشیاز گاز هیدروژن سولفوره است که بر اثر فعالیت باکتری های بی هوازی و در نتیجه احیای سولفات ها به سولفیت ها تولید می شود.در صورتی که به فاضلاب هوا و اکسیژن کافی برسد باکتری های بی هوازی از فعالیت بازایستاده و بجای آن ها باکتری های هوازی مواد آلی فاضلاب را تجزیه می کنند و گاز کربنیک مهمترین گازی است که از کار این باکتری ها تولید می شود.
•  درجه اسیدی:فاضلاب های خانگی خالص و تازه معمولا حالتی خنثی و یا متمایل به قلیایی دارند. تنها بر اثر ماندن و شروع عمل گندیدگی گازهای اسیدی تولید شده و درجه ی اسیدی فاضلاب کاهش یافته، خاصیت اسیدی پیدا می کند. هر چه درجه ی گرمای محیط بیشتر باشد عمل گندیدن و تعفن زودتر رخ می دهد.
•  دمای فاضلاب: به علت اعمال زیستی باکتری های موجود در فاضلاب، درجه ی گرمای فاضلاب معمولا بیشتر از درجه ی گرمای آب در همان محیط است.
•  مواد خارجی در فاضلاب: در فاضلاب همیشه مقداری مواد خارجی به صورت محلول و یا نامحلول و معلق وجود دارد. مقدار مواد خارجی فاضلاب در حدود 0/1 درصد و بقیه ی آنرا آب تشکیل می دهد.
•  وزن مخصوص فاضلاب: با توجه به سبک بودن مواد خارجی موجود در فاضلاب و نیز وجود برخی گازهای محلول در آن، وزن مخصوص فاضلاب کمی کمتر از وزن مخصوص آب است.
•  موجودات زنده در فاضلاب: بجز مواد خارجی، همیشه فاضلاب مقدار زیادی موجودات زنده ی ذره بینی مانند ویروس ها و میکروب ها را به همراه دارد. تنها بخش کمی از این موجودات زنده ممکن است بیماری زا باشند. از این گروه می توان باسیل ، حصبه، اسهال و وبا که جز باکتری های انگلی هستند را نام برد.

به طور خلاصه یک تصفیه خانه فاضلاب شهری در مرحله مقدماتی شامل فرآیندهای آشغالگیری به منظور حذف ذرات درشت، دانه گیری جهت حذف دانه و در برخی موارد، چربی گیر برای حذف روغن و چربی می باشد. پس از تصفیه مقدماتی، تصفیه اولیه قرار دارد که شامل زلال سازهای اولیه یا آشغالگیرهای دهانه متوسط تا ریز جهت حذف ذرات کوچک تر می باشد. تصفیه ثانویه نیز معمولا شامل یک فرآیند بیولوژیکی هوازی نظیر فرآیند لجن فعال است. سیستم های بیولوژیکی اغلب شامل تانک یا تانک هایی جهت انجام واکنش های بیولوژیکی و پس از آن، زلال سازی ثانویه جهت حذف لجن فعال از پساب تصفیه شده، می باشند.

هدف اصلی از به کارگیری فرآیند بیولوژیکی

حذف مواد محلول و کلوییدی از فاضلاب می باشد. با توجه به محدودیت های تخلیه فاضلاب در خصوص میزان آمونیاک پساب خروجی، فرآیند بیولوژیکی می تواند به منظور تبدیل آمونیاک به نیترات ( نیتریفیکاسیون یا نیترات سازی ) به کار گرفته شود. در نهایت پساب تصفیه شده قبل از تخلیه گندزدایی می شود و لجن مازاد به صورت بی هوازی در تصفیه خانه های بزرگ و یا به صورت هوازی در تصفیه خانه های کوچک، تحت عمل هضم قرار گرفته و سپس آبگیری و دفع می گردد.

ماهیت این لجن عمدتا آلی است. در برخی موارد لازم است مواد مغذی ( نیتروژن و فسفر ) نیز حذف شوند. برای حذف نیتروژن، فرآیند بیولوژیکی را می توان به گونه ای طراحی کرد نت در طی آن، فرآیند دنیتریفیکاسیون یا نیترات زدایی انجام پذیرفته و نیترات در طی اکسیداسیون بیولوژیکی فاضلاب به گاز نیتروژن تبدیل شود. حذف فسفر نیز به روش تجمع زیستی در توده سلولی و سپس حذف آن از طریق دفع لجن اضافی، امکان پذیر می باشد. حذف بیولوژیکی فسفر به همراه فرآیند ترسیب شیمیایی با استفاده از آهک یا آلوم، افزایش می یابد. به کارگیری فرآیند ترسیب شیمیایی، کمیت و ماهیت لجن تولید شده دفعی را تغییر می دهد. در این صورت، مقدار لجن تا حد زیادی افزایش یافته و این لجن، با توجه به ماده منعقد کننده ای که به کار گرفته شده، حاوی مقادیر زیادی از آهک یا آلومینیوم می باشد.